Pandgang / Claustrum
Je kunt rondjes lopen door de ruimtes die samen Annie’s atelier vormen. Je begint in de eerste ruimte, dan de volgende, en de volgende, en dan ben je weer in de eerste. Halverwege is er een balie, maar er zal vermoedelijk niemand zitten. Gelukkig maar. Als ik er ben, zal ik dan de dag beginnen met het lopen van rondjes? Ter oriëntatie, of dwangmatig als een ijsbeer in de dierentuin? Iedere ronde leg je een gedachtes neer in de ruimte. Als je veel rondes maakt vallen die gedachtes over elkaar heen. Wanneer houd ik op? Loop ik rechtsom of linksom, met de klok mee of tegen de klok in? Als ik tegen de klok in loop, ga ik dan min of meer terug in de tijd? Als je rondjes loopt maakt dat misschien niet uit, het begin en ook het einde bestaat niet meer, je loopt telkens ook weer je verleden in. Het rondlopen is een vorm van herhaling, je komt telkens weer terug bij het punt waar je al eerder was. Iedere ronde is hetzelfde, maar ook weer een beetje anders. Soms zie je iets wat je niet eerder zag, dat verandert de ruimte. Maar eigenlijk ben je dan zelf veranderd: je manier van waarnemen heeft zich door de tijd heen aangepast.
