Ernie Bossmann

bonsai bunker

Op de vraag naar mijn plannen voor In Situ heb ik geen eenduidig antwoord. 

Mijn werkwijze is met opzet ondoelmatig; ik ben een scharrelaar, een verzamelaar. Ik heb tijd nodig, voor  omwegen en zijpaden. Ik werk met wat voorhanden is. Wat ik vind is vaak geluk. 

Knippen en plakken, strepen en stippen, zwart en wit, schrijven en lezen, tekenen. Ik reis naar Portugal en ga gewoon verder waar ik gebleven was. Misschien versnij ik bloemenfoto´s, stop ik een gedicht in de grond of lees ik het voor onder de perenboom. Ik denk over Pessoa-aankleedpoppetjes en Het kleurboek der rusteloosheid. Misschien vind ik ter plekke uitgangspunten, ophangsystemen voor een onvermoede nieuwe serie. Tussendoor ga ik zwemmen. Ik zal uit het raam kijken. 

Hoe dan ook staat er in Murganheira een gebouwtje op me te wachten. Het is achtereenvolgens gebruikt voor opslag van varkensvoer, graan en wat waarschijnlijk wel weg kan. Vergeet-me-huisje noemen de eigenaars het en ze hebben het gastvrij opengezet. Een bewaarplaats, beschut, intiem van formaat. Bonsai bunker. Mooie plek voor losse woorden, kringlooppapier, een zwarte stift, een kleine schaar; materiaal dat in mijn koffer past. Op reis heb je dunne boeken nodig.

juni 2021

pief paf proef

01-07-21

07-07-21

roze grijs in situ het licht valt er binnen alsof het op de foto wacht je ontkomt niet aan jezelf (ondertussen ook een nieuwe werkplek als ik weer thuis ben)

14-07-21

groen geel blauw in situ omringd door welig groen vol rijpend fruit een veelheid aan vogels, vlinders en de huiskleur is blauw 14-07-21

oude & nieuwe blauwe koppen schuurtje in de hitte – hangplek voor de vleermuizen ik trek me terug op de veranda met stapels streekkrantjes, schaar en stiften

20-07-21